000			01427nam a2200229 i 4500
997	0	0	_e2
008			240926s2023 sp ||||e |||| ||| ||glg d
017			_aVG 59-2023
020			_a9788491518952
080			_a82-N
100			_aMayoral, Marina _eaut _93040
245			_aO que queda de nós _c/ Marina Mayoral
250			_a1ª ed.
260			_aVigo _b: Xerais _c, 2023
300			_a282 p. _c; 21 cm
490			_aLiteraria _v; 471
505			_aContén: Unha árbore, un adeus (pp. 11-73); Ao pé do magnolio (pp. 75-279)
520	3		_aO que queda de nós ofrece xuntas as dúas versión da historia de dous seres que a vida separou e que se amaron sempre. (Unha árbore, un adeus, 1988; Ao pé do magnolio, 2004). Marina Mayoral narra a historia de Laura e Paco e amósanos unha reflexión sobre ese sentimento misterioso que chamamos amor: “Un sentimento escolleito que moi poucos chegan a vivir, aínda que todo o mundo pensa que si. O amor non é o gusto, nin o agarimo, nin o bo entendemento, nin a admiración. É o único sentimento que non ten necesidade do obxecto para manterse vivo, medra coas dificultades, coa ausencia, coa distancia, e a morte non pode nada contra el”. En O que queda de nós, Marina Mayoral danos a clave para entender a historia de amor deses dous seres que por fin están xuntos.
521			_aBAC
650			_aLiteratura galega contemporánea _953523
650			_aAmor _97840